Hitori ja nai- rozdział 9

Hajo :D nadchodzi kolejny rozdział~ Długo kazałam wam czekać, ale nie mogłam się zebrać żeby go poprawić xD Nadchodzą święta~ cieszę się!! A jutro mam koncert kolęd w szkole i śpiewam >.> W ogóle będziemy śpiewać dwie japońskie piosenki! Epic win ^o^ 

UWAGA ZAPOWIEDŹ! Na sylwestra planuję oneshot z Shizayi ;D więc jak ich lubicie lub znacie kogoś kto lubi możecie przekazać >.<

~*~

Listopad.

-Wyjechać?!- krzyknął Takashi.

- To tylko 3 dni. A poza tym już jesteś zapisany, więc nie możesz zrezygnować- odpowiedziała Aki i założyła ręce na piersi zadowolona.

- Z czego nie może zrezygnować?- zapytał Haruki, który właśnie wszedł do pracowni .

– Pamiętasz jak Takashi wygrał ten konkurs malarski?-zwróciła się do niego dziewczyna- No, to właśnie kontynuacja tego konkursu odbędzie  się w Kyoto 25 listopada. Zjeżdżają się uczniowie z całej Japonii, bo wiedzą, że to dobra okazja by się pokazać. Ale Takashi oczywiście nie chce jechać- spiorunowała blondyna wzrokiem.

- No co ty Takashi taką okazje chcesz przegapić z powodu lenistwa? - zwrócił się do niego Haruki-  Masz tam jechać

- No dobra niech wam będzie!- powiedział zrezygnowany Takashi. Męczyli go z pół godziny zanim się zgodził.

Następny dzień w klasie chłopaków.

– Ej Haruki, gdzie idziesz- zapytał chłopaka Takashi.

- Aki chciała mnie widzieć, więc idę do jej klasy.

- O to świetnie się składa. Zanieś jej moją legitymacje, bo chciała ją do uzupełnienia jakichś papierów związanych z wyjazdem, a wczoraj nie miałem.

- Spoko- zabrał legitymacje i poszedł. Po drodze zerknął sobie na nią i czytał „Nayagawa Takashi. Urodzony 24 listopada 199…“ 24 LISTOPADA !  Haruki aż przystanął.

„To już niedługo..“-myślał. No tak są razem 2 miesiące, a on nie wpadł na to, by zapytać się go o urodziny. Ale teraz nie to było najważniejsze. Ważne było to, że był 20, a on nie miał pomysłu na prezent i ogólnie na urodziny Takashiego. Szybko oddał Aki legitymacje blondyna, pogadał chwile z Aki i wrócił do klasy. Chciał jak najszybciej wrócić do domu, żeby pomyśleć nad prezentem.

Przez 2 dni na kartkach rozpisywał różne plany owego dnia. Był to czwartek.W piątek Takashi wyjeżdżał.

- Myślę, że tak będzie ok- powiedział do siebie i jeszcze raz prześledził plan urodzin- A teraz idę po prezent- powiedział znów do siebie, wychodząc z domu.

Wreszcie nadszedł 24 listopad.  Takashi już w szatni został powitany przez Ichiro, który złożył mu życzenia i dał prezent-mianowicie T-shirt, który Takashi już kiedyś sobie upatrzył. Na kółku plastycznym to samo. Każdy składał mu życzenia i dawał jakiś drobiazg. Ale Haruki nie przyszedł na kółko. Nie rozmawiał też zbytnio z nim w klasie. Można by żec, że go właściwie unikał  z czego Takashi nie specjalnie był zadowolony, zwłaszcza dzisiaj. Wrócił do domu i zaczął pakować się na wyjazd. Około 20 dostał sms‘a od Harukiego o treści : „Ubierz się w coś ciepłego. Idziemy nad jezioro. Spotykamy się za 10 minut pod blokiem. Weź latarkę, bo mojej wysiadły baterie.“ No więc zrobił co kazał Haruki. Może nie wykazywał zbytniego entuzjazmu na wycieczkę nad jezioro, gdy na dworze było ciemno, zimno, a jutro miał jechać z rana. No, ale z racji tego, że to właśnie Haruki go zaprosił pomyślał, że jakoś to przeżyje. Ruszyli na przystanek. Niebo było bezchmurne co bardzo odpowiadało planowi  bruneta.

 – Ale o po co jedziemy nad jezioro- marudził Takashi.

- Nie powiem, ale nie narzekaj. Spodoba ci się- odpowiadał za każdym razem. Już od kilku dni zachowywał się tajemniczo. Nie odwiedzał Takashiego. Nie rozmawiał z nim za dużo. Blondyna bardzo ciekawiło dlaczego. Dojechali na miejsce, ale nie poszli na plaże ani nawet w tajne miejsce Takashiego. Haruki prowadził go przez wysoką trawę na pewnego rodzaju wzgórze. Drogę oświetlała im latarka, którą przyniósł Takashi.Zbliżali się już do szczytu pagórka, gdy nagle Haruki powiedział:

 - Zamknij oczy i złap mnie za rękę.

Takashi zrobił jak kazał. Był posłuszny tylko dlatego, że coraz bardziej ekscytował go ten tajemniczy  i odważny Haruki, który dziś w nocy prowadził go w nieznane.

- A teraz zaczekaj tu, ale nie otwieraj oczu- poprosił chłopak i póścił jego rękę – Dobra otwórz- odezwał się po chwili. Takashi otworzył oczy, ale nie mógł uwierzyć w to, co zobaczył.  Stali na skarpie nad jeziorem. Światło księżyca odbijało się w spokojnej wodzie i oświetlało miejsce, w którym stali. Całe niebo usłane było gwiazdami. Nie mógł wyjść z podziwu, że takie miejsce w ogóle istnieje. W końcu spojrzał na Harukiego, który stał przy rozłorzonym na ziemi kocu.

- Wszystkiego najlepszego, Takashi- powiedział Haruki uśmiechając się. W świetle księżyca jego twarz była słodsza niż zwykle. Takashi nie mógł wydusić z siebie słowa. Nie wierzył, że zrobił coś takiego dla niego. Podszedł do chłopaka powoli i przytulił go.

- Dziękuję- szepnął mu do ucha. Stali tak chwilę, aż Takashi się ogarnął i usiadł na kocu. Zjedli to, co Haruki przygotował i przywiózł wcześniej. Blondyn dostał od niego pędzel z wygrawerowanym swoim imieniem. Haruki wybrał taki prezent ze względu na jutrzejszy konkurs. Potem już tylko leżeli na kocu i patrzyli w gwiazdy. Mimo, że było po 22 Takashi nie był senny, ale szczęśliwy. W przeciwieństwie do Harukiego, który trochę przysypiał.

– Patrz Haruki , spadająca gwiazda..pomyśl życzenie-zapadła chwilowa cisza.

- Co pomyślałeś- zapytał Haruki.

-Że chcę tu wrócić za rok, a ty?

- Żebyś mnie nigdy nie zostawił- odprał Haruki i wtulił się mocniej w partnera.

- Chyba lubisz to zdanie- zaśmiał się Takashi- Dlaczego aż tak bardzo się o to boisz?- zapytał blondyn.

– Wiesz, miałem kiedyś przyjaciela. Mieszkał w sąsiednim domu. Byliśmy praktycznie nierozłączni. Ale kiedyś usłyszałem jak rozmawiał ze swoją mamą. Pytał się ile jeszcze musi się ze mną zadawać. Ona powiedziała, że już może się przegnać, bo wyjeżdżają. I wyjechał, zostawiając mnie samego. Bez pożegnania. Okazał się, że zadawał się ze mną tylko po to, by ułatwić swoim rodzicom kontakt z moimi. Chcieli zyskać łaski w  firmie taty. Później w gimnazjum kilka razy zostałem zdradzony przez dziewczyny i kolegów. Nie mam szczęścia do ludzi. Są dwulicowi, niewdzięczni. Interesują się tobą tylko, gdy jesteś im w czymś potrzebny. A potem zostawiają. Samego. Dlatego przestałem ufać i stałem się wyczulony na to, by ktoś  na kim mi zelży, mnie nie zostawił. Nie chciałem się wiązać, ale… ty byłeś jakiś inny. Nie mogłem przejść obok ciebie obojętnie. Dlatego na początku się opierałem. Wmawiałem sobie, że nie możemy być razem, bo jesteśmy facetami, ale tak naprawdę to nie chciałem znów zostać sam...  Takashi pocałował go w czoło i mocno przytulił.

 – Nie zostaniesz sam. Zaufaj mi...- powiedział Takashi łagodnym tonem czując, jak dłonie bruneta zaciskają się na jego kurtce.Wrócili do domu po 24. Rano Takashi wyjechał do Kyoto.

~*~

W przerwie świątecznej powinien pojawić się 10 rozdział :D Tymczasem życzę Wam

WESOŁYCH ŚWIĄT~♥!

Niniejszym jaram się tym artem. Mam go nawet na tapecie *q* 

♥ ♥ ♥